Een
van de eerste dagen werd een bezoek gebracht aan Waitangi, de
plaats waar het controversiële verdrag tussen de Britse troon
en de vele Maori chiefs getekend werd. Controversieel omdat
den tekst in het engels was opgesteld en de inderhaast in
elkaar geflanste vertaling niet gelijk was aan de originele
versie van het verdrag. Deze mast was symbool voor de
samenwerking maar is daarna nog vele malen neergehaald door de
Maori’s. |
We
bleven nog in het noorden van het Noordereiland, in de
zogenaamde Bay of Islands, waar we met een supersnelle
speedboot naar een klein eilandje (Urupukapuka – de Maori
taal stikt van dit soort tongstruikelende namen). |
Op Urupukapuka
werd
een mooie wandeling gemaakt, waar de voor het eerst kennis
maakten met de aparte flora en fauna (veel aparte sijsjes....J....)
van het land. |
De
eerste tocht van een paar uurtjes, eens kijken hoe het er met
de conditie van de tochtgenoten en die van mij …J....
bij staat. Hoe maak je nu een groepsfoto als iedereen voor je
loopt: Oy!! |
Nieuw
Zeeland heeft enorm veel verschillende klimaten en doordat het
nog steeds vulkanisch actief is, borrelt het hier en daar ook
flink! Hier een foto van de geisers bij Rotorua. |
Wat
een hele mooie ervaring was, was het bijwonen van een
traditionele Hangi (maaltijd volgens de Maori gewoonten
klaargemaakt) met de ceremoniele verwelkoming die
gebruikelijk is bij de ontmoeting tussen verschillende Maori
stammen. |
Een
flinke wandeling, het is niet allemaal vlak, zoals in
Nederland. Wel i
s het met name op het Noordereiland overal heel erg
groen, eigenlijk is me dat nog het meeste opgevallen.
Overigens het verwachte regenachtige weer in de lente (veel
voor gewaarschuwd) is de hele reis uitgebleven. Wat dat
betreft hebben we erg veel geluk gehad. |
Dan
het belangrijkste doel van de reis, de Tongariro crossing. Van
de afgelopen 10 keer dat deze reis gedaan is is deze dagtocht
erg vaak afgelast vanwege het slechte weer. Zoals al gemeld (geluk)
konden we deze prachtige tocht met schitterend weer doen.
Hieronder een vergezicht in ochtendlicht van Ngauruhoe, de
symmetrische vulkaan aan de rechterkant. |
Hier
(de onvermijdelijke foto van mijzelf - sorry) op het zadel van
de crossing, de andere mensen in het beeld zijn geen
groepsgenoten. |
Een
blik terug op de vulkanen Tongariro
en Ngauruhoe. |
Dan
zijn we inmiddels op dag 11 aangeland, de dag van de tocht met
de Interislander naar Picton op het Zuidereiland door de
Florden van de Queen Charlotte Sound.De dag wordt vervolgd met
een tocht langs de Queen Charlotte Track.Wat opvalt is de
meest exotische vogels die letterlijk uit je hand eten (vanwege
de geïsoleerde ligging van Nieuw Zeeland hebben de vogels
geen natuurlijke vijanden gekend en vele kunnen dan ook niet
– meer - vliegen). |
Dit
gebied is niet per auto bereikbaar en de bagage wordt (luxe!)
per watertaxi vervoerd naar het volgende bivakpunt.
Punga
Cove (zie foto links) is het 2e bivakpunt en we slapen hier in
een luxe huisje dat we alleen voor onze groep hebben. |
Rudi
heeft zijn schoenen kapot gelopen en samen met Petra besluiten
we de volgende dag terug te gaan naar Picton om daar de dag
naar eigen inzicht te besteden (wijnproeverij….J...!).
De rest vervolgd de Queen Charlotte Track en we ontmoeten
elkaar ’s avonds weer op de campground. |
Dan
trekken we naar de westkust van het Zuidereiland en bij Cape
Foulwind zien we een zeehondenkolonie van dichtbij (die
foto’s zal ik jullie besparen, zeehonden kennen we uit de
Waddenzee, nietwaar?). Wel komen we vreemde pannekoekvormige
rotsen tegen waarvan niemand schijnt te weten hoe dat ontstaan
is (staat wel een beetje suffig op zo bordje met toelichting). |
Dag
15 staat een rivierwading op het programma. Met één
waterhater (“Nee, als het moet, is het geen probleem”) en
een soms weleens wat verstrooide reisgenoot wordt dit een
interessante dag. De volgende foto mag dan ook niet ontbreken
toen we Rudi aan de overkant van de waadplaats hoorden
mompelen “’ns Kijken, dit is 1 schoen…..”. Hans had
als eerste de eenzame schoen aan gene zijde van het ijskoude
riviertje in de gaten en wij zagen hem, dubbel van het lachen,
slechts in staat te wijzen naar de overzijde van het stroompje.
Rudi “Moet ik maar niet zo stom zijn”, ging natuurlijk
zelf zijn gerepareerde schoen (zie eerder) weer terughalen. |
Je
begrijpt wel….4 weken zonder kaarten houdt ik niet vol –
het is immers een verslaving of niet…. Bridgeles was slechts
besteed aan één van de reisgenoten, dus was het toepen wat
de klok sloeg, met een biertje natuurlijk want de verliezer
moet een rondje halen….. |
Je
kunt het zo gek niet bedenken of je vind het in Nieuw Zeeland,
gletsjers was het volgende programmapunt. Franz Joseph en Fox
waren de moioste. Rechts een foto van de Frans Joseph gletsjer. |
Dag
17 was kayakdag, dus weer angstige spanning voor onze
waterliefhebbers..J. Deze
keer was het een combinatie van vermoeidheid en een verloren
peddel wat de basis was voor deze foto. Hans en reisleider Jan
waren de dappere peddelaars van deze duo-kano. |
De
volgende dag komen we in het bruisende Queenstown, het hart
van de toeristenindustrie waar met name thrillseekers aan hun
trekken kunnen komen door bungy jumpen, duo parachute sprongen
en wat dies meer zij. Deze foto is de eerste blik op
Queenstown onderweg. |
Dan
volgen we verder het “In de ban van de ring” landschap.
Onderstaande foto is kenmerkend voor de ongerepte en woeste
natuur in het land. Persoonlijk vind ik dat heerlijk: lekker
ruig! |
Dit
is
onderweg naar Athurs point, vlak bij Queenstown. Een hele
mooie tocht door het schitterende landschap
(ik moest er zonodig weer even op). |
Dan
weer totaal een andere gewaarwording. Fjorden in Nieuw
Zeeland…Wist je dat? Hier weer een schitterende dag (schijnen
ze ook hier weer bijna nooit mee te maken, of zijn dat maar
bla bla verhaaltjes…J..)
in de zogenaamde Milford Sounds. |
Langzamerhand
begint het einde van de vakantie te naderen. Een van de
laatste hoogtepunten is de schitterende Mount Cook. Wederom (het
zou haast saai worden) werkt het prachtige weer mee voor de
mooie foto’s. Op dit punt van de onderstaande foto hadden we
onze campground (!) bij Lake Pukaki (goed onthouden…). |
De
laatse wandeltochtjes waren alle in de buurt van de Mount
Cook, groen en kaal wisselden elkaar hier af, links een
variant met een kale rotsige voorgrond. |
| |
Tenslotte
de onvermijdelijke (maar wel leuke) groepsfoto inclusief
reisleider, kok (Sue) en chauffeur (Gully – uhhh dat is een
simpele vertaling van zijn Maori naam….). |
|
